SONETTO AVIGLIANESE ALL'AFRICA
Si stat' sèmp' na femmena scurdàt'
chi mài t'annauzulài a ssu puntòn',
cu ssa cèra neura ammaccàt',
e ssu còr' tuòst' cum' nu puskòn'!
Haia sapè, ca mai' n'àme scurdàt'
quànn' ne racìst' quidd' matasciòn'
tànn' èrm' piccininn' a nun tenèrm' iàt',
e arrahattà cu tìch', nu fùrm' buòn'.
Ma mò; l'òra toia eglia arruàt'!
T'hàma tra fli zìdd' a ùn'aùn',
numpòrt' ca t'àiuten' a si mbuquàt'.
Tu sciss' pe l'ària quant' vai' la luna
t' hàma fà scì chiagnènn' a skuppettàt',
a rossa t'hàma fà sa faccia vrùna.
Avigliano 4 aprile 1938
|