LA NEVE
Lu tiemp' jè murràt' buonarièdd'
se vèr' nzigrinùt' a tùtt' pìzz'
Pascin' pe ndèrr' ..gli passerecièdd'
e se sènt ca la neva jè mbìzz' mbìzz'!
Angùna fagliùcca scènn' nguànn' nguànn'
a nun mbòt' nevecà re l'amaròra,
te mbàla alèrt alèrt "lànga re quànn",
hàda scòt' màlu tièmp' , ssù seccòr' !
Mbàtt', accummènza arrutulà lu pulvìn'
po scènn' scènn' ndurceglia brùtt',
nevica a chiàccul bèll' nghìn nghìn'
a ìnda pìcca tièmp' jè mugliàt' tùtt'!
Gli màsci pàren' tànta nìnn' vestùt',
tùtt' quèdd' casèdd' brùtt' affumuquàt',
sotta la neve càgnen' parùt',
ogni pezzentarìa lòra vèn' accuvàt'!
La muscèzza se spànn' , a n' ària appaiucquàta
se sènt' pe nduvonga annàs' a tarmiènt'
quedda nzè re l'ammuìna jè mangàt'
tùtt' so ndanàt', nun zi sènt' chiù niènt'!
Nguànn nguànn' pàssa angùn' arravugliàt'
ca làssa la pìsta a s' appùra ndù vàj
angùn' quatràl' agrignulùt', màl' cauzàt',
trimànn' la sìgna , nun zàp' ndù vàj!
Fòrse nun tèn' nu fucurìl' appicciàt'
ndù mbuquàres' gli ficcul' e fuma n'azienna
la neve s'ammuntùn' senza avè pietàt',
re chi nun tène lèun' ra àrd' a sòld' ra spènn'.
Ngè, chi se ne prèsci quànn' te vèr',
a fòrse fòrse, te r'àj lu buommenùt',
tène lu stìp' cu ru pàn', a na bòccia re mièr',
èglia buòn' cauzàt' a mègli vestùt'!
Ma tu addimòra pìcch' a nùnte mburchià uastàt'
ndà na casa cu na porticèdda carènn',
scìnn', ròci ròci pe caretàt',
a fà ca tùtt' te pòn' accògli rirènn'
Annàuzula lu slcuàm' re la pezzentarìa
a scìnn' ròci ròci, cùm' beneriziòn' re Dìj.
Avigliano 4/12/1932
|